مراقب اعتیاد به قرص پردنیزولون باشید!
مصرف خودسرانه دارو می تواند عوارضی مثل اعتیاد به قرص پردنیزولون را به دنبال داشته باشد. حتی اگر به دلیل رماتیسم باید دارو مصرف کنید، مراقب عوارض این قرص باشید.
این یک ماجرای واقعیست که برای یکی از مخاطبان ما اتفاق افتاده است. وی، تجربه دردناک اعتیاد به قرص پردنیزولون و ترک این قرص را روایت می‌کند. این روایت با هدف هشدار به بیمارانی که به خوددرمانی و مصرف خودسرانه دارو می‌پردازند، نوشته شده است.
رماتیسم ؛ بهانه افتادن به دام اعتیاد به قرص پردنیزولون
رماتیسمم بعد ۱۶ سال دوباره عود کرده بود. شدت درد مفاصل و کل قسمت مچ پا به پایین، به جایی رسیده بود که دیگه درست راه رفتن سخت شده بود. کف پاهام به حدی التهاب داشت که گویا داشتم روی سوزن راه می‌رفتم!
گفتم شاید بهتر باشه یک بار دیگه پیش یه پزشک متفاوت برم. آقای دکتر کلی دارو نوشت اما اون قرصهای کوچک صورتی رنگ لعنتی هم داخل نسخه بودن!
با مصرف داروها احساس بهتری بهم دست داده بود. درد مفاصلم داشت محو می‌شد. زانوها، انگشتهای دست، آرنجها و کشاله‌ی ران داشتن نرم‌تر می‌شدن. حرکت و فعالیتم بهتر شده بود.
آروم آروم فهمیدم که این پیشرفت‌ها رو بیشتر مدیون همون قرصهای ۵ میلی‌گرمی صورتی هستم. داروها که تموم شد، دیگه دکتر نرفتم. با خودم گفتم همین قرصهای پردنیزولون رو می‌گیرم و مصرف میکنم. از همینجا بود که اعتیاد به قرص پردنیزولون در من استارت خورد.
مصرف داروهای دیگه رو قطع کردم و فقط همین قرص‌ها رو یکی صبح و یکی شب ادامه دادم. واقعا حالم داشت خوب می‌شد. اشتهام باز شده بود. دیگه حالت تهوع نداشتم. میتونستم با ولع تمام، غذا بخورم.
روند چاقی و پف کردن صورت و دستهام به حدی آروم طی شد که خودم اصلا متوجه نشدم حدود ۷ سال پردنیزولون به صورت خودسر مصرف کرده بودم و این یعنی فاجعه!!
مبارزه دردناک با وابستگی به قرص پردنیزولون
کم کم مشکلات کبدی و سنگ کلیه هم شروع شد. دوباره یک پزشک دیگه رفتم. اما ایندفعه علاوه بر داروهای قبلی، داروهای سنگ کلیه هم اضافه شد و گفت باید لاغر شم. اونم ۳۰ کیلو!
شنیدن این جمله برام دردناک بود. اما شروع کردم. به خودم انگیزه دادم. مقاله خوندم. مطالعه کردم. گفتم باید خوب بشم و وزن کم کنم و کل داروها رو بذارم کنار! واقعا تصمیمم رو گرفته بودم.
همه‌ی داروها رو قطع کردم اما تا به پردنیزولون رسیدم، بدنم بعد ۲ روز شروع به درد گرفتن کرد. علاوه بر دردهای شدید مفصلی، دردهای استخوانی و عضله‌ای هم بهش اضافه شد. دوباره برگشتم سراغ پردنیزولون. اعتیاد به قرص پردنیزولون شدید و طاقت فرساتر از آن بود که تصورش را می‌کردم.
شکست خورده بودم. اما بعد از یک هفته باز هم به خودم انگیزه دادم و قطع مصرف را به صورت پلکانی شروع کردم. نصف صبح، نصف شب. بعد چهار پنج روز بازم همون دردها برگشتن. گفتم ایندفعه دیگه تحمل میکنم. اما شدت دردها که ایندفعه به کاسه‌ی سرم رسیده بود، منو منصرف کرد. بازهم شکست خوردم.
دو هفته پردنیزولون مصرف کردم. ایندفعه فقط نصف قرص هر صبح. بعد چند روز بازم روز از نو و روزی از نو! نمی‌توانستم در برابر دردها مقاومت کنم. به نظر می‌رسید اعتیاد به قرص پردنیزولون برای من پایان یافتنی نیست.
آخرین ایستگاه ترک قرصهای اعتیادآور
تصمیم به قطع مصرف‌ها و منصرف شدن‌ها بیشتر از یک ماه طول کشید. من هر بار دوز دارو را تغییر می‌دادم. تا اینکه یک بار با خودم گفتم ایندفعه یا می‌میرم یا اعتیاد به قرص پردنیزولون رو ترک میکنم!
دوز دارو رو به صفر رسوندم. ۱۰ روز گذشت. دردها شروع شد. از نوک انگشتای پا تا فرق سرم تیر می‌کشید. درد چشم‌ها هم بهش اضافه شد. بازوهام به حدی درد می‌گرفت که هر دو بازو رو به صورت ضربدری می‌گرفتم و محکم فشار می‌دادم تا دردش یکم آروم بشه.
احساس می‌کردم دارم زیر ضربه‌های چکش له می‌شم. داروها مقابل چشمم بود اما دیگه نمی‌خواستم مصرف کنم. با تمام وجود درک کرده بودم که پردنیزولون یه داروی اعتیادآوره و من هم یک معتاد در حال ترک بودم.
از قرصهای مسکن غیر اعتیادآور مثل ایندومتاسین برای کاهش درد استفاده کردم. رفته رفته دوز ایندومتاسین رو بالا بردم. روزی ۲ تا ۷۵ میلی‌گرم. تا اینکه بعد حدود ۲ ماه درد و فشار روحی روانی شدید، یک صبح که بیدار شدم، دردها به اندازه‌ی قابل ملاحظه‌ای کم شده بود. گفتم شاید از تاثیر مُسکن‌هاست.
دوز مسکن‌ها رو پایین آوردم. دیدم درد ندارم! خیلی هیجان‌زده شده بودم. باز هم دوز رو پایین‌تر آوردم. تا اینکه بعد ۲ هفته دیگه مصرف ایندومتاسین ۲۵ و ۷۵ رو هم به کلی کنار گذاشتم. سنگ‌های کلیه با قطع پردنیزولون، قطع شدن و دیگه خبری از دردهای وحشتناک دفع سنگ نبود.
حال روحیم به حدی خوب شده بود که اصلا نمیشه توصیفش کرد. خیلی خوشحال بودم. بالاخره میتونستم شب‌ها بدون دارو بخوابم و خیلی شگفت‌زده بودم. من سرانجام موفق شده بودم و اعتیاد به قرص پردنیزولون به خاطرات من پیوسته بود. خاطراتی که بیان اونا شاید هشداری باشه برای شما که این روایت را می‌خونید.
مطالب پربازدید را بخوانید:
- ترک قرص ب 2 ؛ افشای پشت پرده فریبکاری نُخاله‌های دو صنف محترم!
- ترک شیره در منزل روستایی؛ کشف جاساز پدر! داستان واقعی – قسمت 6
- پادرد بعد ترک شیره و 3 راهکار برای کاهش این درد
انتهای مطلب
با آرزوی سلامتی برای همگان
بسیار عالی
به نظرم قرص هایی مثل پردنیزولون در هنگام تجویز توسط پزشک متخصص می بایست سن بیمار را در نظر گرفت همچنین یک پزشک می بایست ملاحظات اخلاقی و مسئولیت اجتماعی خود در برابر بیماران را در تحویز دارو
آیا نیزوپرید برای ترک اعتیاد خوب هست.وآیا در آزمایش ادراروخون مثبت نشان داده میشه یامنفی؟
شما عالی هستید
تا بحال چیزی از اعتیاد به قرص پردنیزولون نشنیده بودم جقدر وحشتناک بود حرفاشون مادر بزرگ منم خدابیامرز استفاده میکرد از این قرصا به جونش بند بود شاید اون بنده خدا هم بهشون اعتیاد پیدا کرده بود
ببخشید قرص استامینوفین کدئین اعتیاد آوره؟ من ۱۷ سالمه هر روز دارم استفاده میکنم خیلی حس خواب آلودگی بعدشو دوست دارم اگه میشه راستشو بگین من واقعا حالم با این قرص خوبه
داخل این قرص تریاک داره
و بدون اینکه متوجه باشین دارین معتاد تریاک میشوید
تجربه مفیدی بود
سلام به دوستان هم درد من خودم تجربه مصرف پردنیزولون رو داشتم اونم ۵۰ میلی گرمی اش رو به خاطر همین روماتیسم این دارو مقدار زیادی کورتون دارد که مواد تشکیل دهنده نورجیسک هم هست که یک آمپول به شدت اعتیاد اوره….ولی چون کاملا تحت نظر پزشک فوق تخصص بودم هیچ گاه اعتیاد پیدا نکردم بهش
چرا وقتی یک دارو اعتیادآوره اون رو در دسترس عموم قرار میدن؟ چرا نباید رو بروشورهای اونها نوشته شده باشه که مصرف کننده محترم این دارو اعتیادآوره؟ یا حتی دکترها چرا نباید بگم که مریض محترم این دارو اعتیادآوره سرخود مصرف نکن؟
آدم وقتی درد داره به هر ریسمونی چنگ میزنه و اینکه درگیر اعتیاد به یک قرص مسکن بشه دور از ذهن نیست، بنابراین باید از قبل بهش آگاهی لازم رو داد و باید یک علامت بزرگ با عنوان دور از دسترس افراد بی تجربه کنار دور از دسترس اطفال بذارن!!!
آیا نیزوپرید.وآیا در آزمایش ادراروخون مثبت نشان داده میشه یامنفی؟
خیلی مطلب جالبی بود . احتمالا بعضی از قرصا اعتیاد اور باشن و باید در مورد مصرفشون خیلی احتیاط کرد. چیزی که اصلا بهش توجهی نمیشه
قرص خیلی بدتر از مواد هست اعتیاد به قرص هم بیشتر شده الان
ممنون تجربه ی جالبی بود
اکثر مردم جامعه سواد خواندن ونوشتن دارند وباید بروشورهای داخل داروها رو بخوانند.
آفرین به شما
من احساس میکنم خیلی از این عدم آگاهی از اعتیاد آور بودن دارو ها و عوارض جانبی اونها به مافیای دارو ربط داره
عاغا چرا گنده اش میکنید!
مافیا چه ربطی به این موضوع داره؟!
پردنیزولون یه نوع کورتونه. باید زیر نظر پزشک مصرف بشه. اون مصرفش باید محدود به یه دوران باشه، نه چند سال پشت سر هم مصرف بشه.
هم شروع مصرفش و هم قطعش، تدریجی و قدم به قدم با دستور پزشک متخصص صورت میگیره.
با تشکر از اطلاعات خوبی که میدید